Zo, het is alweer een tijdje geleden dat ik heb geblogd. Ik heb het de weken voor kerst zó gigantisch druk gehad, en de weken die daarvoor, na mijn laatste stukje, is er eigenlijk vrij weinig gebeurd. Dus het is alweer even geleden dat jullie wat van mij hebben gehoord. Maaaaaar ik leef nog, en alles gaat prima met me. Ik ben eergisteren teruggekomen uit Nederland (zo, dat klinkt echt dichtbij, maar het voelt al weer veel langer geleden) en ben gisteren meteen weer hard aan de bak gegaan.
Joss en Caroline moesten allebei alweer werken, maar de kinderen gingen vandaag pas voor het eerst weer naar school. Dus hebben de kids en ik gezellig met zijn allen thuis rondgehangen, een gigantisch groot houten treinspoor gemaakt, zo'n beetje door het hele huis heen, en nog even genoten van de laatste vakantiedag. En vandaag was het dan zo ver: weer naar school! Ze hadden er stuk voor stuk totáál geen zin in, maar het moet nou eenmaal. En als je dan het schoolplein op wandelt is het eigenlijk best leuk om je vriendjes en vriendinnetjes weer te zien. Dus ik heb eigenlijk van niemand vandaag gehoord dat school stom was of dat ze liever thuis waren gebleven. Behalve het huiswerk dan.. Het is zo ongeveer 10 over 7 nu ik dit schrijf, en Jude zit nog steeds aan de keukentafel met zijn wiskunde, terwijl hij normaal ondertussen wel in bed zou liggen met een boek.
Maargoed, voor mij is het gewone leven dus ook weer begonnen. En daarmee ook het gebruikelijke schema. Het enige "bijzondere" wat er dan ook gebeur dis vandaag, was een flink bloederige vechtpartij tussen Jude en Caleb. Die twee hebben dat best vaak: vechtpartijen die heel onschuldig beginnen, met een beetje plagen en stoeien, zoals jongetjes dat doen. Maar vanmiddag dreef de één de ander in een hoekje, en toen die ander op de grond zat met de knieën voor zijn gezicht, deelde de één een flinke trap uit. Met als gevolg: een gigantische bloedneus bij de ander, die, nog steeds in discussie met de één, door het huis kwam rennen om beschutting bij mij te zoeken. Dus zat de hele gang onder het bloed, en zijn schooluniform, en mijn handen binnen een mum van tijd ook. Splendid. Gelukkig was het snel opgelost: Jude aan zijn huiswerk zetten, en Caleb naar boven sturen om wat te spelen met Raphie, terwijl ik eten aan het koken was. Simpel toch? Waarom er nou altijd eerst bloed moet vloeien voordat ze snappen dat ze elkaar beter met rust kunnen laten snap ik dan niet helemaal...
Morgen ga ik weer aan de bak bij de voedselbank, wat betekent dat ik de hele ochtend in een ijskoude loods pakketten sta in te pakken en kasten sta te reorganiseren, en dat ik de hele middag gezellig in het gebouw van het Leger des Heils koffie zit te drinken met de mensen die pakketten komen halen, en ze blij mag maken met eten. Ik heb er zin in :) !
Ik denk dat dat het wel weer was voor deze keer, ik zal jullie volgende keer niet meer zo lang laten wachten op een nieuw stukje, ik beloof het!
Love from,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten