Sinds Jude ook op King's is door de weeks is het erg rustig in huis. Aan de ene kant mis ik hem best wel, hij kon heel vaak lief samen spelen met Caleb en die twee hielden elkaar dan echt goed bezig. Maar ik merk aan mezelf ook heel erg dat et me een beetje rust geeft. Niet het feit dat hij er niet is, meer het feit dat ik nu maar naar één school hoef om de twee jongsten op te halen, niet zoveel meer heen en weer hoef te stressen en mijn dagelijkse rooster er niet meer zo misvormd uitziet. Dus ik was de afgelopen week abnormaal vrolijk. Ik heb gigantisch genoten van de leuke momentjes, en daar ga ik nu een paar voorbeeldjes van met jullie delen. Enjoy :)
Afgelopen woensdagmiddag zat ik na school met Caleb aan tafel. Omdat hij zijn laatste jaar op de pre-preparatory school bijna gaat afronden moest hij een stukje schrijven voor het jaarboek wat hij mee gaat krijgen als hij zijn huidige school verlaat. En, oh gosh, wat herkende ik mezelf in zijn gedrag. Hij zat op een stoel aan tafel, met een vel papier met zijn "plan van aanpak". Hij had punten gemaakt van dingen waarover hij wilde vertellen, en er ook bij gezet wat hij er dan over zou kunnen vertellen. Het zag er super strak uit. Maarja, dan moet je aan je verhaal beginnen. En hoe begin je dan? Hij heeft er een kwartier op zitten staren en ploeteren, en pas toen zijn moeder dan eindelijk toezegde om hem cola te geven als ie het netjes afgemaakt had, ging hij er helemaal voor. Uiteindelijk viel het hem reuze mee, en ging 'ie als een speer toen die eerste drie zinnen eindelijk op papier stonden. Tsja, wat zal ik erover zeggen. Die heuvel zie ik nou ook altijd als ik ergens aan moet beginnen ;).
Die avond na het eten ging Caleb in bad en ging ik gezellig met Raphie in het smalle halletje in de opening van de badkamerdeur zitten. We zaten wat te kletsen over school en ik vertelde dat ik volgend jaar naar de universiteit ga. Meteen schoten Raphie's ogen in puppy-stand en schoof z'n onderlip naar voren. "But, but, then we won't have a nanny anymore!" Toen moest ik hem gewoon echt even een heeeeele dikke knuffel geven. Wat zal ik die kinderen missen volgend jaar, reden te meer om nu optimaal van mijn tijd hier te genieten :) !
Verder was het weekend vrij rustig, wat eigenlijk verrassend was, want na een week met maar drie kinderen opeens de twee jongens er weer bij hebben stel je je toch voor als een soort van klimaatcontrast. Maar dat viel gelukkig alles mee, er waren voor mij geen extra taken dit weekend dus ik heb heerlijk van mijn twee vrije daagjes genoten.
Caleb is vandaag vertrokken op een driedaags schoolreisje naar Hindleap Warren, een "Outdoor Education Centre". Het weer is de laatste dagen niet optimaal geweest maar hij stond te springen van vreugde bij elke plensbui die op ons neerstortte. Want: "the amount of mud is growing everytime it rains". Caroline zal blij zijn als hij met een rugzak vol modderige en natte kleding thuiskomt. Splendid :). Maar dat Caleb weg is betekent voor mij een hele rustige drie dagen. Alleen Talia en Raphie zijn thuis. In de eerste paar maanden dat ik hier werkte had ik niet van zulke rust durven dromen, maar nu vind ik het eigenlijk toch maar net iets te stil naar mijn zin..
Goed jongens, dat was de update weer voor deze week, volgende week ben ik er zeker weten weer op dinsdag :)
With love,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten